สาเหตุบางประการที่ทำให้เราหวาดกลัวถูกยับยั้งและเสียใจมากกว่าที่ควรจะเป็นก็คือเราเป็นคนที่ไม่รู้จักตัวเอง - เดินไปมาในชีวิตด้วยภาระอันใหญ่หลวงจากความบอบช้ำที่ไม่ได้รับการแก้ไขและไม่สามารถสังเกตได้  

สนับสนุนโดย บุหรี่ไฟฟ้า Kspodsmoke

 การบาดเจ็บไม่ได้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่น่ากลัว แต่มันก็เป็นเรื่องที่มากเช่นกัน เป็นเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่ไม่ได้รับการประมวลผลเข้าใจและไม่ได้รับการคัดเลือกอย่างเพียงพอและผ่านการเพิกเฉย - สามารถสร้างเงาที่ยาวนานและไม่มีเหตุผลเหนือประสบการณ์มากมาย ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับอันตรายที่แท้จริงในที่นี่และตอนนี้ พวกเขาเป็นมรดกแห่งความชอกช้ำที่เราขาดซึ่งวิธีการที่จะสามารถตรวจสอบย้อนกลับไปยังต้นกำเนิดของพวกเขาแปลเป็นภาษาท้องถิ่นและทำให้เป็นกลาง

แนวคิดของการบาดเจ็บเป็นครั้งแรกในบริบททางทหาร ให้เราจินตนาการว่าในคืนหนึ่งบนเตียงในประเทศที่ถูกทำลายจากสงครามกลางเมืองเราได้ยินเสียงสัญญาณเตือนรถตามมาไม่กี่วินาทีต่อมาจากการระเบิดครั้งใหญ่ ละแวกบ้านของเราถูกทำลายและสมาชิกหลายคนในครอบครัวของเราถูกสังหาร เรารู้สึกเสียใจ แต่ภายใต้แรงกดดันที่จะดำเนินชีวิตต่อไปไม่สามารถไตร่ตรองอย่างเพียงพอหรือเหมาะสมที่จะโศกเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น เราถูกบังคับให้ก้าวต่อไปจากประสบการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวด้วยความเร่งรีบและขาดการดูดซึมทางอารมณ์ แต่ความทรงจำที่ไม่มีใครคาดคิดเกี่ยวกับการนองเลือดความโกลาหลและการสูญเสียก็ไม่หายไป แต่กลับทำให้เกิดการปรากฏตัวภายในที่ไม่รู้จักที่เราเรียกว่าการบาดเจ็บซึ่งหมายความว่าในอีกหลายปีข้างหน้าแม้ในสถานการณ์ที่สงบสุขที่สุด

 อย่างไรก็ตามสิ่งนี้น่าตกใจนักจิตวิทยาได้เรียนรู้ว่าการบาดเจ็บสามารถได้มาอย่างง่ายดายในสถานการณ์ที่สงบสุขอย่างเห็นได้ชัด เราไม่จำเป็นต้องผ่านสงครามเพื่อให้บอบช้ำในหลาย ๆ ด้าน ลองนึกภาพเด็กอายุหกขวบที่ทำข้อสอบคณิตศาสตร์ผิดพลาดแล้วรับข่าวกลับบ้าน ทันใดนั้นพ่อของเธอซึ่งดื่มมากเกินไปและอาจกำลังต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าและความหวาดระแวง - บินเข้ามาด้วยความโกรธตะโกนใส่เธอทุบสิ่งของในบ้านและกระแทกประตูหลายบาน จากมุมมองของเด็กหกขวบรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะสิ้นสุดลง ไม่มีทางที่จะเข้าใจถึงช่วงเวลานี้ - นอกเหนือจากการรับผิดชอบมันและผลที่ตามมาก็คือความรู้สึกเหมือนมนุษย์ที่น่ากลัว และจากนี้การบาดเจ็บก็พัฒนาขึ้นสิ่งนี้มีศูนย์กลางอยู่ที่การทำผิดพลาด ทุกใบในส่วนของบุคคลนี้ขู่ว่าจะปล่อยระเบิดใส่ผู้อื่น ไกลสู่วัยผู้ใหญ่ ทุกครั้งที่มีความเสี่ยงที่จะเกิดข้อผิดพลาดมีความหวาดกลัวที่คนอื่นจะโกรธอย่างรุนแรง ทุกคนกลายเป็นเรื่องที่น่ากลัวเพราะคน ๆ หนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งซึ่งเป็นคนที่ปั่นป่วนไม่ได้รับการพิจารณาและคำนึงถึงในความทรงจำ หรือเราสามารถจินตนาการถึงเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่ถูกดูแลโดยแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีความรัก แต่เปราะบางมากซึ่งมีความรอบคอบและกลัวความเป็นชาย เด็กชายรู้สึกไม่ยอมรับเธอและรู้สึกผิดอย่างมากเกี่ยวกับมิติที่สำคัญและอึกทึกของเขาเอง จากนี้ในที่สุดเขาก็พัฒนาความรู้สึกทางเพศของเขา; การมีเพศสัมพันธ์คือการทำให้ผู้หญิงอารมณ์เสียส่วนหนึ่งของเขาเชื่อในความเป็นผู้ใหญ่ดังนั้นแม้ว่าเขาจะอยู่กับผู้หญิงที่กระตือรือร้นที่จะสนิทสนมกับเขาเขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถรู้สึกตื่นเต้นหรือมีอำนาจได้เสมอไปด้วยเหตุผลที่เขาไม่ " ไม่เข้าใจย้ายเพื่อยุติความสัมพันธ์

 วิธีแก้ปัญหาในทุกกรณีเช่นนี้คือการทำความเข้าใจกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าในอดีตที่สร้างความยากลำบากมากขึ้นเพื่อปลดเปลื้องจิตใจจากความคาดหวัง เงื่อนงำที่เรากำลังเผชิญกับความบอบช้ำ - แทนที่จะเป็นความกลัวที่มีเหตุผลใด ๆ - อยู่ที่ขนาดและความรุนแรงของความรู้สึกที่ลดลงในเงื่อนไขเมื่อไม่มีเหตุผลที่เป็นเป้าหมายสำหรับพวกเขา: มันเป็นช่วงเวลาที่สงบผู้ชายเป็นคนใจดีผู้หญิงคนหนึ่ง เต็มไปด้วยความปรารถนา ... แต่ยังคงมีความหวาดกลัวยังคงมีความรังเกียจตัวเองยังคงมีความละอาย เรารู้แล้วว่าเราไม่ได้กำลังเผชิญกับ "ความโง่เขลา" หรือความบ้าคลั่งหรืออันตรายที่แท้จริง แต่ด้วยเหตุการณ์ที่ไม่ผ่านการปรุงแต่งจากอดีตที่หล่อหลอมเงาที่บั่นทอนให้กับปัจจุบันที่ไร้เดียงสามากขึ้น

 ในฐานะผู้คนที่บอบช้ำความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นอยู่ในตัวเรา แต่จิตใจที่ใส่ใจของเราเบี่ยงเบนไปจากความเป็นไปได้ที่จะมีส่วนร่วมกับมันและทำให้เป็นกลางโดยการตรวจสอบอย่างมีเหตุผล ไม่สามารถไว้ทุกข์หรือถอดรหัสเหตุการณ์ได้ชีวิตส่วนใหญ่จะโศกเศร้าและไม่คุ้มที่จะมีชีวิตอยู่ ในขณะเดียวกันการบาดเจ็บก็ก่อให้เกิดอาการและระบบประสาทซึ่งเราไม่สามารถย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาแห่งการก่อตั้งได้ เราลืมไปว่าทำไมเราถึงกลัวเราเพิ่งรู้ว่ามีความเสี่ยงทุกที่ ความเจ็บปวดเป็นความทุกข์ทรมานที่จิตสำนึกขาดการสนับสนุนและทรัพยากรในการประมวลผล - ด้วยความสามารถของเราที่จะรักมีอิสระและคิดอย่างสร้างสรรค์

 หากในที่สุดเราก็รู้สึกสบายใจและปลอดภัยพอที่จะกล้ามองย้อนกลับไปเราจะสามารถเห็นช่วงเวลาที่บอบช้ำของมันได้นอกเหนือจากความตื่นตระหนกเดิมของเราและข้อสรุปที่อ่อนเยาว์หรือไร้เหตุผล (นั่นเป็นความผิดของเราเองที่ ทำอะไรผิดที่เราเป็นคนบาป) การปลดปล่อยตัวเองจะหมายถึงการทำความเข้าใจคุณลักษณะเฉพาะในท้องถิ่นและไม่เหมือนใครของสิ่งที่ทำให้เราบอบช้ำ และจากนั้นก็เริ่มตระหนักว่าจิตใจของเราทวีคูณและทำให้ความยากลำบากเป็นสากลได้อย่างไรส่วนหนึ่งเพื่อปกป้องเราจากการเผชิญหน้าซึ่งครั้งหนึ่งเคยยากเกินกว่าจะต่อสู้ได้

 เราจะรู้ว่ามันเป็นระเบิดลูกหนึ่งที่ระเบิดและทำลายพื้นที่ใกล้เคียง - และแม้จะน่ากลัวขนาดนี้ก็ไม่มีเหตุผลใดที่เสียงแหลมสูงจะทำให้เรากลัวได้ ในทำนองเดียวกันพ่อคนหนึ่งที่กรีดร้องว่าเราทำผิดพลาดเมื่อเรายังเล็ก แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มีอำนาจขู่ว่าจะทำลายล้างเราในวัยผู้ใหญ่ เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องเพศของเราเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ดังนั้นจึงไม่ควรเป็นผู้หญิงทุกคนที่เราคิดว่าเรารังเกียจ

 ความท้าทายของเราคือการทำความเข้าใจกับปัญหาหรือเหตุการณ์ที่คลุมเครือซึ่งเจ็บปวดรวดร้าวมาถึงตอนนี้เพื่อที่จะกำจัดผลกระทบที่ครอบคลุมทั้งหมด สถานการณ์นับไม่ถ้วนจะเป็นปัญหาและน่ากลัวตราบเท่าที่เหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ไม่ได้รับการเข้าใจและคิดด้วยความเมตตาและความคิดสร้างสรรค์ ด้วยการจับเหตุการณ์ดั้งเดิมอย่างเหมาะสมในกรงเล็บของความคิดของผู้ใหญ่ที่มีเหตุผลและกำจัดความลึกลับของมันออกไปเราจะสามารถส่งอารมณ์ที่น่ากลัวกลับ - และทำให้โลกไม่สงบสุขน้อยลงกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ชีวิตโดยรวมจะไม่ต้องน่ากลัวขนาดนี้เมื่อเราเข้าใจส่วนเล็ก ๆ ของมันที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอย่างแท้จริง