นักวิทยาศาสตร์สนใจที่จะสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างของวัสดุและความสามารถในการนำไฟฟ้า ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงวัดความเร็วของการแพร่กระจายของอิเล็กตรอนในผลึกที่เกิดจากโมเลกุลเหล่านี้ ในการศึกษาของพวกเขาผู้เขียนได้เปรียบเทียบอนุพันธ์ของ perylene diimide สองตัวซึ่งเป็นโมเลกุลเซมิคอนดักเตอร์ที่น่าสนใจเนื่องจากใช้กับอุปกรณ์ที่ยืดหยุ่นเสื้อผ้าอัจฉริยะหรืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่พับเก็บได้ สารประกอบทั้งสองที่อยู่ในการศึกษานี้มีโครงสร้างทางเคมีที่คล้ายคลึงกัน แต่มีคุณสมบัติในการนำไฟฟ้าที่แตกต่างกันมาก

ด้วยเป้าหมายในการพิจารณาว่าอะไรทำให้เกิดความแตกต่างนี้กลุ่มวิจัยจึงสามารถระบุได้ว่าการสั่นสะเทือนของโมเลกุลที่แตกต่างกันซึ่งประกอบเป็นวัสดุมีส่วนรับผิดชอบต่อพฤติกรรมทางไฟฟ้าที่แตกต่างกันที่สังเกตได้ในอุปกรณ์ "เพื่อให้กระแสไหลผ่านวัสดุอิเล็กตรอนจะต้อง "กระโดด" จากโมเลกุลหนึ่งไปยังอีกโมเลกุลที่อยู่ใกล้เคียงขึ้นอยู่กับระดับของ "การเคลื่อนที่" ของโมเลกุลซึ่งขึ้นอยู่กับแอมพลิจูดและพลังงานของการสั่นที่เกี่ยวข้อง (เรียกว่าโฟตอน) อิเล็กตรอนสามารถเคลื่อนที่ผ่านวัสดุได้ง่ายขึ้นหรือน้อยลง” ศาสตราจารย์ Orgiu อธิบายซึ่งทีมวิจัยเป็นคนแรกที่แสดงให้เห็นว่าการสั่นสะเทือนใดมีอิทธิพลสูงสุดต่อการไหลของอิเล็กตรอน

การออกแบบโมเลกุล Ad Hoc เพื่อให้อิเล็กตรอนเดินทางได้เร็วขึ้น

ความก้าวหน้านี้ปูทางไปสู่การพัฒนาวัสดุที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ "เมื่อทราบว่าการสั่นสะเทือนประเภทใดที่ช่วยให้ประจุไฟฟ้าเคลื่อนที่ได้ง่ายขึ้นเรากำลังจัดหาสูตรสำหรับการสังเคราะห์วัสดุที่เหมาะสมให้แก่นักเคมีแทนที่จะทำแบบสุ่มสี่สุ่มห้า" Marc-Antoine Stoeckel อธิบาย งานวิจัยนี้เปิดแอปพลิเคชันใหม่ที่ไม่สามารถจินตนาการได้ด้วยซิลิกอนซึ่งเป็นวัสดุที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์รวมถึงคอมพิวเตอร์

ศาสตราจารย์ Orgiu ร่วมมือกับศาสตราจารย์ Luca Razzari ของ INRS เพื่อวัดการสั่นสะเทือนของโมเลกุล ขณะนี้นักวิจัยทั้งสองกำลังทำงานเกี่ยวกับเทคนิคสเปกโตรสโกปีใหม่ที่จะช่วยให้พวกเขาเห็นภาพการสั่นสะเทือนเมื่อมีอิเล็กตรอนอยู่ สิ่งนี้จะช่วยให้พวกเขาเห็นว่าประจุมีผลต่อการสั่นสะเทือนของโมเลกุลหรือไม่